τρίεδρος

-η, -ο, Ν

1. αυτός που έχει τρεις έδρες, αυτός που σχηματίζεται από τρία επίπεδα («τρίεδρη γωνία»)

2. το ουδ. ως ουσ. το τρίεδρο

μαθημ. σχήμα που ορίζεται από τρία τεμνόμενα επίπεδα σε ένα σημείο Ο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τρι-* + -εδρος (< έδρα), πρβλ. εξά-εδρος. Η λ. μαρτυρείται από το 1847 στον Γρ. Χαντσερή].